ΤΡΑΓΕΛΑΦΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ
ΕΦΕΔΡΕΙΑ
Σε πανικό βρίσκονται τις τελευταίες ημέρες οι δημόσιοι υπάλληλοι, από τα συνεχή πλήγματα του νόμου 4024/2011 με τίτλο «Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, Eνιαίο Mισθολόγιο-Bαθμολόγιο, εργασιακή εφεδρεία και άλλες διατάξεις εφαρμογής του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2012-2015».
Οι ασάφειες, οι αντιφάσεις, αλλά και το ίδιο το περιεχόμενο του νόμου, έχουν οδηγήσει το δημοσιοϋπαλληλικό κόσμο -και όχι μόνο- σε καθεστώς παράκρουσης. Όλα αυτά λαμβάνουν χώρα, σε ένα περιβάλλον εξαιρετικά δυσμενές, με την ανεργία να καταμετράται στα τέλη του έτους σε ποσοστά που αγγίζουν το 20%, και το Υπουργείο να καλείται να εφαρμόσει τον «μόνιμο» πλέον αυτό θεσμό και κατά το επόμενο έτος σε περίπου 100.000 επιπλέον εργαζόμενους.
Παρακάτω επιχειρείται μια πρώτη προσπάθεια ενημέρωσης των φίλων της ΕΝ.ΥΠ.Ε.Κ.Κ., προκειμένου να δοθούν απαντήσεις σε ένα «εργασιακό φαινόμενο» που θα μας απασχολήσει το προσεχές χρονικό διάστημα.
Κατ’ αρχήν, ο θεσμός (πλέον) της εφεδρείας απασχολεί μόνιμους δημοσίους υπαλλήλους, αλλά και όσους εργάζονται με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου. Οι μεν πρώτοι τίθενται σε προσυνταξιοδοτικό καθεστώς, εφ’όσον μέχρι 31/12/2013 συμπληρώσουν το 55ο έτος και 35 χρόνια ασφάλισης, ενώ οι δεύτεροι εφ’όσον συμπληρώνουν τα 35 χρόνια και έχουν δικαίωμα πλήρους σύνταξης. Έτσι, από τη διατύπωση και μόνο των επίμαχων άρθρων ξεκινούν τα προβλήματα:
Αρχικά, «οι πολιτικοί δημόσιοι υπάλληλοι, υπάλληλοι των Ο.Τ.Α. πρώτου και δεύτερου βαθμού και των λοιπών νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου απολύονται αυτοδικαίως από την υπηρεσία τους με τη συμπλήρωση κατ’ ελάχιστον 35ετούς πραγματικής και συντάξιμης δημόσιας υπηρεσίας και τουλάχιστον του πεντηκοστού πέμπτου (55ου) έτους της ηλικίας τους, εφόσον η συμπλήρωση της ως άνω υπηρεσίας και του ως άνω ορίου ηλικίας χωρέσουν μέχρι την 31.12.2013.».
Τι σημαίνει όμως πραγματική δημόσια υπηρεσία;
Σύμφωνα με το ν. 4024/2011, «Ως πραγματική και συντάξιμη δημόσια υπηρεσία για την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος άρθρου θεωρείται η υπηρεσία που αναφέρεται στο πρώτο εδάφιο της παρ. 4 του άρθρου 155 του Υ.Κ., καθώς και κάθε άλλη υπηρεσία που έχει αναγνωριστεί για μισθολογική εξέλιξη, με εξαίρεση την προϋπηρεσία που προβλέπεται στο άρθρο 1 του ν. 1405/1983 (Α' 180) για τους υπαλλήλους που προσλήφθηκαν στο Δημόσιο, τους Ο.Τ.Α. πρώτου και δεύτερου βαθμού και στα λοιπά Ν.Π.Δ.Δ. πριν την 1.1.1983.».
Συναντούμε λοιπόν το φαινόμενο οι δημόσιοι υπάλληλοι, που με κόπους και αγώνες είχαν κερδίσει την αναγνώριση προϋπηρεσίας στον ιδιωτικό τομέα για βαθμολογική και μισθολογική προαγωγή, να …τιμωρούνται μπαίνοντας στην εφεδρεία. Άραγε, ποιος δημόσιος υπάλληλος περίμενε ότι ο χρόνος που του αναγνωρίστηκε σαν προϋπηρεσία θα τον οδηγούσε μια μέρα στην απόλυση; Η εξαίρεση που θέτει ο νόμος για τους ασφαλισμένους προ του 1983, μάλλον είναι προσχηματική, αφού η κύρια μερίδα των δημοσίων υπαλλήλων είναι διορισμένη μετά την 1.1.1983. Για παράδειγμα, εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα για 8 έτη και έπειτα διορισμένος στο δημόσιο το 1984, που έχει αναγνωρισμένη την προϋπηρεσία του, μισθολογικά και βαθμολογικά, εισέρχεται σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας από την 27η Νοεμβρίου του 2011.
Να σημειώσουμε ότι, σύμφωνα με την εγκύκλιο του Υπουργείου, από το καθεστώς εξαιρούνται ορισμένες κατηγορίες υπαλλήλων (π.χ. εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων, νοσηλευτικό προσωπικό, υπάλληλοι ασφαλιστικών ταμείων κλπ.).
Τι μπορείτε να κάνετε από την στιγμή που ειδοποιηθείτε ότι εισέρχεστε σε καθεστώς εφεδρείας:
Σύμφωνα με την αντίστοιχη εγκύκλιο, οι υπάλληλοι μπορούν να υποβάλλουν έως 20 Νοεμβρίου 2011 αίτηση εξαίρεσης επισυνάπτοντας τα αντίστοιχα δικαιολογητικά ή υπεύθυνη δήλωση με την οποία δεσμεύονται να τα υποβάλλουν άμεσα και πάντως πριν από 25 Νοεμβρίου 2011. Ο γενικός γραμματέας του Υπουργείου ή η διοίκηση του φορέα θα εξετάσει το αίτημα και τους λόγους εξαίρεσης.
Στους υπαλλήλους με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, τα προβλήματα είναι μεγαλύτερα. Το Υπουργείο με τελευταία του εγκύκλιο μάλλον «θόλωσε τα νερά». Παραμένει άγνωστο ποιοι ακριβώς φορείς εντάσσονται, αλλά και τι γίνεται με το συνταξιοδοτικό τους καθεστώς.
Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι η πρώτη εγκύκλιος, αλλά και ο ν. 4024/2011, αναφέρουν ότι εντάσσονται στην εφεδρεία οι εργαζόμενοι σε φορείς που συγχωνεύονται και καταργούνται, όσοι θεωρηθούν ως πλεονάζον προσωπικό, αλλά και όσοι συμπληρώνουν 35 χρόνια ασφάλισης και τις λοιπές προϋποθέσεις συνταξιοδότησης έως 31/12/2013.
Τα ερωτήματα που γεννώνται είναι πολλά:
Τι συμβαίνει με όσους πρόκειται να λάβουν σύνταξη με πλασματικούς χρόνους ή και χωρίς αυτούς και με το ν.3863/2010 απαιτούνται περισσότερα από 35 έτη; (π.χ. 36, 37 και έως και 40 έτη με τις μεταβατικές διατάξεις του νόμου);
Το Υπουργείο θα τους συμπεριλάβει σε καθεστώς εφεδρείας;
Το κόστος της εξαγοράς των πλασματικών χρόνων είναι, σε πολλές περιπτώσεις, ιδιαίτερα «τσουχτερό» (π.χ. για 4 έτη εξαγοράς το ποσό ανέρχεται στα 8.000 ευρώ). Θα υποχρεωθεί ο εργαζόμενος να τα καταβάλλει;
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 1ο: Εργαζόμενος που συμπληρώνει 10.500 ένσημα εντός του 2011, συνταξιοδοτείται στο ΙΚΑ ΜΕ 10.800 και το 58ο έτος της ηλικίας του. Μπαίνει στην εφεδρεία; Ποιος θα καταβάλλει το κόστος του ενδεχόμενου πλασματικού χρόνου;
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 2ο: Πολλοί εργαζόμενοι, κυρίως ασφαλισμένοι προ του 1983, κατά την πρόσληψή τους σε δημόσιες υπηρεσίες (π.χ. Υπουργείο Τύπου), δήλωσαν ως χρόνο προϋπηρεσίας τους «εικονικό» χρόνο ασφάλισης, διότι οι εργοδότες τους, κατά την προηγούμενη χρονική περίοδο, δεν είχαν αποδώσει ασφαλιστικές εισφορές. Ο χρόνος αυτός τώρα συνυπολογίζεται βαθμολογικά (άρα αποτελεί συντάξιμη κατά τον ν.4024/2011 υπηρεσία), παρόλο που για το χρόνο αυτό δεν υπάρχουν ασφαλιστικά στοιχεία. Το γεγονός αυτό έχει ως συνέπεια οι εργαζόμενοι αυτοί να εισέρχονται σε καθεστώς εφεδρείας, ενώ τους υπολείπονται πολλά χρόνια ακόμα, προκειμένου να δικαιούνται σύνταξης.
Τι σημαίνει πλήρη σύνταξη για το Υπουργείο;
Σας παραθέτουμε παράδειγμα από την αληθινή ζωή. Στην Διώρυγα του Ισθμού εργάζονται με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου πλοηγοί που είναι ασφαλισμένοι στο ΝΑΤ. Κάποιοι είναι μόλις 48 ετών και έχουν 22 χρόνια ασφάλισης (σημ.: στο ΝΑΤ συνταξιοδοτείται κάποιος με άθροισμα ετών και ηλικίας τον αριθμό 70). Σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου δεν εισέρχονται σε καθεστώς εφεδρείας, εν τούτοις, η Διοίκηση (που διορίζεται από το δημόσιο) ερμηνεύει διαφορετικά την σχετική εγκύκλιο του Υπουργείου και βγάζει άνδρες υποχρεωτικά στα 48 τους στην σύνταξη! Άραγε, αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι, δεν είναι αυτοί που θα κατηγορηθούν έπειτα ότι, με επιλογή τους, βγήκαν στη σύνταξη από την ηλικία των 48 ετών;
Τα παραπάνω είναι λίγα μόλις παραδείγματα της προχειρότητας και της αδικίας ενός νομοθετήματος αμφίβολης συνταγματικότητας.
Στη συνέχεια θα ακολουθήσουν και άλλες σκέψεις των επιστημόνων της ΕΝΥΠΕΚΚ που αποδεικνύουν περίτρανα τα σχέδια της Τρόικας για τη διάλυση του Εργασιακού και του Ασφαλιστικού Συστήματος και την πλήρη αποδόμηση του Κοινωνικού Κράτους.
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΕΝ.ΥΠ.Ε.Κ.Κ.
